Mong... ge kendj hem wel eihn... gink oever joor iensj nor Brissel. 't Was helle donker en 't regenden dat 't goet. Ha pakt hem on de noor ehn koesj en doed hem vieren tot oon de plosj wor dat 'n most zen.
Ass'en oit stapten zoij'n : "Zeg benk, geif meh iensj eh steksken, 'k hem menne porte mannée loote vallen in de koesj".
De koesjier zonder iet te zeggen loij de zwiep op zeh peerd en was in volle vligt de gooten oit.
Mong moet er nog alted meê lachen.
Flipken komt van 't school nor hois gelooipen, zied iensj in zen reikenboeksken en lupt recht noor de staal. Door zetj 'n hem op zen hiksken veir 't konijnekot en roept: "Droij maal acht? noijger, 3 maal acht?... allei-toe... 3 kieren acht?"
Moeder komt achter hem, bezied hem iensj goed en vroagt wa dat 'n dor doet.
"Moeder, onze miester es ne leigeneer... ha zeit dat de konijnen rap kennen vermenigvuldigen en die stomme biesten ehn weiten nog ni hoeveil da 3 maal acht es!"
Jef zidj in twiede klas, van Denjerlie nor Korterek. Ne maan en vraa en vier dochterkes kommen binnen gesprongen en, gelek as iemand die kontent es assen mag vooiajeiren, mokten z'allemool om te mier lawoijd. Den troiin joefdegen nog al deir... op iensj passeiren ze verboij ehn kiekekwiekeroij.
— Zi ne ki paa, zi ne ki maa... wa kiekenen... wa kiekenen! Meh honderden!
— Zeiven hondert ien en dertig, zei Jef.
— Hoe dadde menheer... zooi rap!
— Ja Madam, 731.
— Mor menhier, hoe es da meigelek dag ge da zu precies kentj tellen.
— Zeven hondert ien en dertig! Ik tel de pooiten en 'k diel deir twie!
Madam: "Hoe es 't om goesj wil toch meigelek van denne kleinen azooi looten te schrieven... geifd hem wa dat'n vroagt!"
D'aadste zister: "Toensj woor het schooin madam... ha zo willen da'k op aa spring ver de kezzen van annen hoed te trekken."
door T. Woodfarmer
In Ameireka gebeiren vieze trokken... mor alla, t'es doveir Ameireka ooik, newoor? De Familje Ross, (kee ze ni eh? ik ooik ni!) reid per automobil van Iowa nor New Hamphire (in 't vloms, streik van de vessche hespen) a pe prei 12.500 kilomeiters, ehn kleineghed. Z'hoin ooik heer honjeken mei gedoon, nen "Biredale dog" in 't vloms, ne klodderhond.
Hoe dat 't kwamp weite ze ni, mor heer biesjen was piep, (de reik van die hespen?) Van toensj af hemme z'er nimmer hooiren va spreiken en allemaan mandjegen dat 't biesten vermorzeld was.
Oever nen dag of twie zoagen de kidjeren Ross, nen hond op 't hof komme gelooipen voil en stoijf en zu moager as ne groot. Zu gaa dat dennen hond de kinjeren zag, begost hen te bassen, te springen en zeh koddeken te sloon dat eh plezier was om zien; 't biestjen wirt in 't bad gezedj en iensj goed gewassen, en toensj zoage ze dat 't heer klodderhonjeken was das ze eh joor te veiren in "d'hespestreik" verloeren hoin. Da biesten heid dus op minder as eh joor toijd 12.500 kilomeiters afgeleid ver zen miesters te vinnen! Kee 't gelooiven eh?
door T. Woodfarmer
Moeijer en vooir zitten vol onrest te wachten op heren kleinen die van schoeil nog ni vedrom es. 't Kloksken van de Treisionen heit just gelotdj as Alfonsken binnengerispeld komt. Groeiten bagaar vanoigest. Vooir heit de koeterhauk al vast mor moeijer kaan hem nog batasj oit zèn hannen ridderen. "Awel snotjonk, teifde ge om azoei een ier nog nor hoois komme. Van woor komde na? Woor hei gezeiten?", roept vooir me een stemme nog forsiger as woormei dat hem op den Iendracht den aalbiter oitmokt.
Alfonsken antwoerd stillekes me e foin stemmeken: " Awel in de boskes me Fransinneken".
"Wadde. Ge teift tèn nog de woorhèd zeggen oeik" roept vooir gelèk nen briesende lie, "en wat hee dor tèn gedoon met Fransinneken in de boskes"?. Woorop dat Alfonsken antwoerd: "Awel, hoe da ze da foitelèk noemen weit ik ni, da hemmen waijer in 't schoeil nog ni gelierd. Mor in ieder geval, ik peis da'k er mennen hobby goon van mauken!" ...
door T. Woodfarmer
"'t Es ongeloeifelèk" zei Frans teige Lowei "hoe koerageis de Chalen es. Steldj a veiren da zan hoois in vlam en vier stond en dat'n binnen gesprongen es ver zen schoenmoeijer te redden!"
"Ja" zei Lowei, "in zekken momenten 'n wetje soms ni goed wa dagge doeitj!"
door T. Woodfarmer
't Es ne giele vrinjelèkke jongen.
A komt e kennis teigen en a zeid:
"Dag iffra Fientjen, hoe es't nog? En meh madam a mama?"
En in iene kier schiet'et hem te binnen dat 't mensjken a ne gielen toid doeit es.
A erpakt'hem en a vroagt derekt:
"Lei'ze nog attoyd op 't zelfste keirkhof?"
